Orientacja seksualna, płeć psychologiczna oraz wsparcie w bliskiej relacji, a satysfakcja z pracy zawodowej Słowa kluczowe: wsparcie, satysfakcja z pracy, płeć psychologiczna, orientacja

Strona Główna Pytania I Odpowiedzi Czynniki Decydujące O Orientacji Seksualnej U Człowieka 4 odpowiedzi Moje pytanie brzmi -co decyduje o orientacji seksualnej człowieka i kiedy się ona kształtuje . Czy jest to w nasz wybór - czy role odgrywają też inne czynniki np genetyczne ,hormonalne ,różnice anatomiczne mózgu . Witam. Jest wiele teorii, które starają się wyjaśnić, jak kształtuje się orientacja seksualna człowieka. Kładą one nacisk na różne czynniki genetyczne. Poniważ ja pracuję w podejściu psychodynamicznym mi osobiście bliskie są teorie analityczne wyjaśniające te kwestie. Teorie te zaś, oprócz czynników wrodzonych zakładają, że seksualność, podobnie jak osobowość, kształtuje się pod wpływem wczesnodziecięcych relacji rodzinnych, przetworzonych dodatkowo przez naszą dziecięcą emocjonalność. Oznacza to, że ponieważ każdy z nas miał relację z ojcem i matką (jest to relacja wyobrażeniowa, jeśli któreś z rodziców było nieobecne), więc każdy z nas jest zarówno homo, jak i heteroseksualny. Na co dzień najczęściej na poziomie świadomym dominuje jedna z orientacji, druga jest wyparta do nieświadomości. W procesie terapii można więc zastanawiać się, dlaczego tak, a nie inaczej ukształtowała się nasza orientacja seksualna. Leczeniu obecnie podlega osoba, która cierpi z powodu swojej orientacji lub też ta, której orientacja nie do końca została ukształtowana (nie jest jej pewna). Warto podkreślić, że orientacja seksualna kształtuje się wraz z wiekiem (podobnie jak osobowość), więc im młodsza osoba, tym większe prawdopodobieństwo, że jej orientacja nie będzie jeszcze do końca ukształtowana. Małgorzata Danielewicz Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Dzień dobry, Aktualnie jest wiele doniesień oraz badań psychologicznych i seksuologicznych na temat kształtowania się orientacji seksualnej. Istnieje stare jak sama psychologia pytanie: geny czy wychowanie? Co kształtuje człowieka? – Oczywiście pytanie stawiane jest nie tylko w sferze seksualności. Nauka wciąż szuka odpowiedzi. W najnowszych badaniach coraz więcej wskazuje się jednak na czynniki biologiczne (takie jak budowa mózgu, transmisja hormonalna itd.). Wynika z tego, że człowiek rodzi się już z określoną orientacją a środowisko ewentualnie wzmacnia i rozwija to, co człowiek ma już w sobie. Są też poważne doniesienia naukowe wykazujące na fakt warunkowania, czyli wyuczania się różnych form zachowania, również zachowań seksualnych. Mówimy tu raczej o preferencjach seksualnych a nie orientacji jako takiej. Niektórzy autorzy piszą o tzw. homoseksualizmie objawowym, tzn. będącym objawem zaburzeń osobowości. Są do dość kontrowersyjne, moim zdaniem teorie i na pewno nie dotyczą wszystkich przypadków homoseksualnemu. Pragnę wyraźnie zaznaczyć, że według aktualnej wiedzy homoseksualizm nie jest zaburzeniem psychicznym ani seksualnym. Witam, polecam skontaktować się z seksuologiem. Pozdrawiam Witam, To złożone pytanie. Zapewne wymienione przez Pana/Panią czynniki wpływają na orientację seksualną. Jako psycholog, psychoterapeuta mogę odnieść się do grupy czynników psychologiczno-społecznych związanych z procesem identyfikacji płciowej, który to warunkuje orientację seksualną. Proces identyfikacji z własną płcią zaczyna się u dzieci około piątego roku życia i bardzo silnie jest powiązany z przeżywaniem przez dziecko postaci matki i ojca. W dużym uproszczeniu mówiąc, jeśli diada małżeńska jest silna, rodzice kochają się i przelewają swoją miłość na dziecko, doświadcza ono rodzica własnej płci jako bliskiego i dorastając zaczyna się z nim naturalne identyfikować. Np. 7 letni syn myśli sobie, że jak będzie duży to też tak jak tata będzie miał kochającą żonę i dzieci itd. Obiekt męski dla wspomnianego syna jest atrakcyjny, bliski, pełen miłości, a co za tym idzie chętnie naśladowany. Podobny proces zachodzi względem matki u dziewczynek. Wspomniane przykłady obrazują podążanie dziecka za naturalnie najbliższymi i atrakcyjnymi wzorcami. Psychologiczne czynniki utrudniające dziecku proces identyfikacji z własną płcią pojawiają się w rodzinach, w których diada rodzicielska z jakichś powodów jest bardzo słaba lub rozbita. Przedłużający się silny konflikt rodziców będzie miał silnie negatywny wpływ na rozwój emocjonalny dziecka w tym będzie utrudniał mu dopełnienie procesu identyfikacji płciowej. Przykładowo mały chłopiec wychowywany przez samotną porzuconą przez ojca dziecka matkę, jeśli ta będzie żywić silne negatywne emocje do byłego partnera i/lub będzie te tendencje podświadomie uogólniać na innych mężczyzn, będzie wyrastał otoczony "zranionym - trochę wrogim" podejściem do męskości podawanym przez najważniejszą dla niego osobę - matkę. Jak się można domyślać będzie mu to utrudniać identyfikację z własną męskością, a dodatkowo brak wzorca męskiego w najbliższym otoczeniu będzie kolejnym czynnikiem osłabiającym jego proces utożsamienia się z własną płciowością. U takiego chłopca może powstawać wewnętrzny konflikt - podświadoma niechęć do zidentyfikowania się z męskością, aby nie ranić matki - lub męskość będzie wydawać mu się jawić jako zagrażająca, matka bowiem żywi wobec niej obawę i niechęć. W rezultacie, żeby nie stać się obiektem potencjalne zagrażającym ukochanej matce, może nie utożsamić się z męskością co w późniejszym czasie wiąże się z zablokowaniem u siebie potrzeby posiadania seksualnej relacji z kobietą. Jest to tylko jeden z wielu możliwych przykładów gdzie postać matki i ojca, ich wzajemna relacja oraz ich relacja z dzieckiem wpływają na jego identyfikację z własną płcią. Jeśli jest Pan/Pani zainteresowany/na tą tematyką odsyłam do fachowej literatury zajmującej się tą problematyką. Zaznaczę jednak raz jeszcze, że zarysowałem tu jedynie czynniki psychologiczne. Jaki udział tych czynników w stosunku do czynników genetycznych lub innych występuje u danej osoby, trudno powiedzieć. To jednak co można zbadać na pewno to właśnie czynniki społeczno-psychologiczne. Witam, wysyłam zapytanie, próbowałam już ale chyba mi nie wyszło. Jestem w trakcie rozwodu, bardzo to przeżywam. Nie mogę normalnie funkcjonować. Czy zajmuje się pani takimi sytuacjami i depresją? Ile trwa taka terapia? Witam, poszukuję dietetyka onkologicznego na terenie Świdnicy. Potrzebuję jadłospis dla osoby chorej. Witam. Od pewnego czasu podczas współżycia z małżonką mam problem z erekcją. Kochamy się a po chwili zanika wzwód. Co robić czym to może być spowodowane? Przyznam że staramy sie o dziecko i niepokoi mnie ta sytuacja. Proszę o pomoc. Od kilku lat mam problem z psychiką. Każde związki, które mi się nie udawały wpływały źle na moja psychikę. Każde potknięcie w pracy było i jest dosyć bardzo odczuwalne. Nic tylko się zamknąć w domu i nigdzie nie wychodzić. Nie mam ochoty na nic. Moja słaba psychika niszczy mi życie. Co jest tego przyczyna?… Mam pewien problem natury psychologicznej. W młodości zajmowałem się nielegalną działalnością, która co prawda przyniosła mi ogromne korzyści finansowe, jednak również splamiła moje dobre imię, na którym teraz bardzo mi zależy. Chciałbym zapomnieć o tym, co działo się kiedyś, niestety w snach prześladują… Dzień dobry. Mianowicie 3 sierpnia br. doszło do urazy, nie jestem pewien czy więzadlo naderwało się od razu, czy później podczas wykonywania innych, codziennych czynności (schodzenie ze schodów, tańczenie itp.). Dwa dni temu poddałem się badaniu rezonansem magnetycznym. Wynikiem badania jest zestarzałe… Mam problem z napadami furii niespełna 3 letniego synka. Bardzo często płacze, właściwi w odpowiedzi na każde moje "nie". Trudno mi z nim gdziekolwiek pójść bo wstyd mi za niego np, w sklepie rzuca się na podłogę, ucieka, płacze... Jak Pani mogła by nam pomóc Tydzień temu zaczęłam brać lek Alventa (przez pierwsze 4 dni 37,5 mg/dziennie a po 4 dniu 75 mg na dobę) na ciężki epizod depresji i zaburzenia lękowe. Niektóre skutki uboczne są do zniesienia, ale cierpię na taką bezsenność, że zaraz zwariuję. Ciężko mi zasnąć, a jak już zasnę, budzę się po kilku godzinach… witam serdecznie pani doktor, czy posiada pani wiedzę praktyczna na tema dolegliwości choroby hasimoto oraz diety bezglutenowej z która wiąże cie bezpośrednio ta choroba? z góry dziękuje za odpowiedz Witam Pani Agnieszko, Chodzę od ponad 4 lat na terapię psychodynamiczną i moja psycholog stwierdziła że prawdopodobnie mam osobowość neurotyczną, a na pewno stany lękowe (najmocniej w otoczeniu ludzi) i gniew, problemy ze snem. Po tym okresie 4 lat mam cały czas mocne te stany i zastanawiam się nad… Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Aseksualność to nowa orientacja seksualna? Tłumaczy Alicja Długołęcka/ zdjęcie: Opublikowano: 11:11Aktualizacja: 12:33 Aseksualność (aseksualizm) to nie seksualna asceza, która opiera się na tłumieniu popędu, lecz kwestia wolnego wyboru. Osoby aseksualne nie odczuwają pożądania, więc nie dążą do kontaktów seksualnych w jakiejkolwiek formie. Aseksualność to nie choroba. Ale czy zdrowy wybór? Wyjaśnia Alicja Długołęcka, edukatorka seksualna. Co to jest aseksualność?Aseksualna mniejszośćAseksualność (aseksualizm) – objawyRodzaje aseksualizmuAseksualność to nie chorobaAseksualność to kolejna orientacja seksualna?Czy aseksualizm to zdrowy wybór?Aseksualność – jak sobie radzić? Co to jest aseksualność? Aseksualność (aseksualizm) jest to stałe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób – bez względu na płeć. Brak potrzeby uprawiania seksu nie wywołuje w osobach aseksualnych negatywnych emocji, a potrzebę bliskości i miłości mogą realizować w związkach romantycznych. W zależności szacunków przyjmuje się, że aseksualni stanowią od 0,6% do 5,5% populacji. Na skalę światową popularyzacją wiedzy na temat aseksualizmu zajmuje się organizacja AVEN (The Asexual Visibility and Education Network). Aseksualna mniejszość Społeczność zbudowana na bazie wspólnej tożsamości aseksualnej stanowi kolejną mniejszość, która wyłania się w dyskusji publicznej na temat wolności do realizowania osobistych praw seksualnych. Mniejszość aseksualnych prawdopodobnie istniała „od zawsze”, ale nie była dostrzegana, ponieważ brak potrzeb seksualnych nigdy nie wiązał się z obyczajowym lub religijnym potępieniem, tak jak było w przypadku osób homoseksualnych lub osób o nietypowych upodobaniach seksualnych, np. fetyszystów. Aseksualni istnieją i istnieli, ale byli niewidoczni i odizolowani od siebie. Dopiero w latach 50. XX wieku słynny badacz seksualności Alfred Kinsey wyróżnił kategorię „X” dla „osób bez kontaktów i reakcji seksualnych” (kategoria ta stanowiła powyżej 1 proc. populacji mężczyzn i znacznie więcej w populacji kobiet), jej istnienie potwierdziły badania późniejsze w różnych krajach, a upowszechnienie internetu w ostatnich dziesięcioleciach umożliwiło powstanie zorganizowanej społeczności. W 2010 r. została wybrana flaga dla społeczności aseksualnej, która do dziś jest używana jako symbol aseksualizmu na paradach, festiwalach, w sieci itd. Wszystkie kolory użyte na fladze mają znaczenie: czarny reprezentuje aseksualizm, szary symbolizuje demiseksualizm (orientacja psychoseksualna polegająca na odczuwaniu pociągu erotycznego pod warunkiem, że nawiązana zostanie silna więź emocjonalna, demiseksualizm zakłada możliwość budowania relacji zarówno hetero- jak i homoseksualnych przez tę samą osobę), biały reprezentuje sprzymierzeńców, fioletowy symbolizuje społeczność. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks WIMIN SOS PMS, 30 kaps. 79,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne 90,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 100 ml 79,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 50 ml 59,00 zł Aseksualność (aseksualizm) – objawy W przypadku osób aseksualnych sytuacja jest szczególnie nietypowa, ponieważ ich „odmienność” nie polega na jakichś mniej lub bardziej oczywistych preferencjach seksualnych, ale na ich braku. Aseksualni nie odczuwają pożądania, więc z reguły nie dążą do kontaktów seksualnych w jakiejkolwiek formie. Być może niejedna z was na pewnym etapie życia zadała sobie pytanie: „czy jestem aseksualna”? Nie należy jednak mylić aseksualności przejściowym spadkiem libido, a tym bardziej – z seksualną ascezą, która opiera się na tłumieniu popędu i jest kwestią wolnego wyboru – aseksualni nie muszą niczego wybierać, ponieważ po prostu tacy są. Ilustracja: Agnieszka Celej na bazie shutterstock To budzące powszechne zdziwienie braku pożądania odbierają raczej jako swoją cechę, a nie rezultat jakichś biologicznych lub psychicznych czynników. Co to oznacza? Aseksualna dziewczyna czy aseksualny chłopak nie poszukuje powiązań pomiędzy brakiem swoich potrzeb seksualnych a zaburzeniami hormonalnymi lub neurologicznymi, jakimś urazem z przeszłości, problemami partnerskimi albo psychicznymi – nie doszukuje się jego przyczyny, ponieważ nie traktuje tego jako problemu. Rodzaje aseksualizmu Ludzie, którzy nie odczuwają pociągu seksualnego, mogą wchodzić romantyczne relacje z innymi. Osoba aseksualna może się zakochać (z wzajemnością) i chcieć tworzyć związek. Ze względu na „orientację romantyczną” obecnie wyróżnić można kilka typów aseksualności, aromantyczność (aromantyzm), czyli brak pociągu romantycznego, biromantyczność, tj. pociąg romantyczny wobec osób dwóch lub więcej płci, heteroromantyczność, to znaczy pociąg romantyczny wobec osób płci przeciwnej, homoromantyczność, czyli pociąg romantyczny wobec osób tej samej płci, skolioromantycznoś, tj. pociąg romantyczny wobec osób o niebinarnej tożsamości płciowej. Osoby aseksualne nie poszukują powiązań pomiędzy brakiem swoich potrzeb seksualnych a zaburzeniami hormonalnymi lub neurologicznymi, jakimś urazem z przeszłości, problemami partnerskimi albo psychicznymi – nie doszukują się jego przyczyny, ponieważ nie traktują tego jako problemu Aseksualność to nie choroba W tradycyjnym seksuologicznym podejściu można by próbować zaliczyć aseksualność do dysfunkcji oznaczonej (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD 10), czyli „braku lub utraty potrzeb seksualnych”. Jednak podstawą do zdiagnozowania dysfunkcji niezbędne byłoby poczucie dyskomfortu wywołanego sytuacją i chęć zmiany u pacjenta, a ani jedno, ani drugie u osób aseksualnych nie występuje. Aseksualni akceptują swój brak pożądania i uważają tę cechę za integralną składową osobowości, a nie zakłócenie jakiejś funkcji. „Leczenie” aseksualizmu nie istnieje, bo nie jest nikomu potrzebne. Kontrowersyjne są również propozycje niektórych aseksualnych, żeby tę cechę uznać za kolejną orientację seksualną, ponieważ orientacja jest bezpośrednio powiązana z kierunkiem popędu, a w tym przypadku popędu brak. Wszystko więc wskazuje na to, że aseksualność nie stanie się ani dysfunkcją, ani czwartą orientacją seksualną, tylko będzie jedną z wielu cech ogólnie opisujących ludzką seksualność, mieszczącą się zarówno w kategorii normy medycznej, jak i obyczajowej. Czy aseksualizm to zdrowy wybór? Można przy tej okazji zadać sobie pytanie, czy brak seksu nie wpływa negatywnie na zdrowie, skoro istnieje wiele dowodów na to, że udane życie seksualne bardzo pozytywnie wpływa na długość i jakość życia (poprzez bezpośredni wpływ na układ krwionośny, nerwowy i hormonalny). Z drugiej strony nie ma jednoznacznych dowodów na to, że brak seksu szkodzi... chociaż z pewnością szkodzi frustracja wywołana brakiem możliwości zaspokojenia popędu seksualnego oraz niezaspokojenie potrzeby bliskości i miłości. Problemy te jednak nie dotyczą bezpośrednio aseksualnych – skoro nie mają potrzeb seksualnych, to brak seksu nie wywołuje w nich negatywnych emocji, a potrzebę bliskości i miłości mogą realizować w związkach romantycznych. Nikogo nie można leczyć i zmieniać na siłę, tym bardziej że aseksualność nie stanowi żadnego zagrożenia – nie wiąże się ani z cierpieniem osoby z tą cechą, ani z zadawaniem krzywdy komukolwiek innemu. Aseksualność – jak sobie radzić? Problem pojawia się wtedy, kiedy osoba aseksualna wchodzi w związek z osobą, która aseksualna nie jest i odczuwa pożądanie oraz potrzebę bliskości fizycznej. Aseksualni, którzy szukają romantycznego związku, są w ciężkiej sytuacji, ponieważ znaczna większość ludzi nie jest aseksualna, więc bardzo trudno znaleźć im partnera, z którym można osiągnąć pełne porozumienie w kwestiach seksu. Niektórzy czują się zmuszeni wchodzić w związki, w których podejmują kontakty seksualne pomimo braku pożądania, co z oczywistych względów nie wróży dobrze takim relacjom – „seks z poświęcenia” działa bowiem wyjątkowo „aseksualnie” na drugą osobę, która to pożądanie odczuwa. Inni próbują stworzyć związki otwarte i dają partnerom możliwość zaspokojenia potrzeb seksualnych z kimś innym, a sami ustawiają się w pozycji osoby najważniejszej w relacji psychicznej, jednak przyjęcie takiej postawy jest bardzo trudne na etapie realizacji. Najkorzystniejszym rozwiązaniem wydaje się takie, które nie wiąże się z poczuciem niezaspokojenia i niekompletności zawiązku, czyli wchodzenie w relacje miłosne wyłącznie z innymi aseksualnymi lub życie w wersji singla. Zobacz także Alicja Długołęcka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”

Michał Szpak wreszcie o swojej orientacji! Foto: Teodor Klepczynski / Fakt_redakcja_zrodlo. Michał w rozmowie z dwutygodnikiem "Viva" wyznał, że interesuje się kobietami. Na pytanie

Panseksualizm zaliczany jest do orientacji psychoseksualnych. Nazwa wywodzi się z greki i w wolnym tłumaczeniu oznacza otwartość seksualną na ‘wszystko i wszystkich’. Panseksualizm budzi wiele kontrowersji. Wielu z nas panseksualizm kojarzy się z biseksualizmem, jednak te orientacje sporo się od siebie różnią.

JhRl. 310 274 322 420 301 172 46 415 162

jaka jest twoja orientacja seksualna